Everest Basecamp Blog: een nieuw PR op de halve marathon!

Geschatte leestijd: 4 minuten

Op zondag 21 oktober 2018 ging ik voor de tweede keer in mijn leven meedoen aan een halve marathon! In maart had ik mee gedaan aan de CPC Loop in Den Haag en op de avond erna had ik mij al vrij impulsief ingeschreven voor de volgende uitdaging: de halve marathon van Amsterdam.

Het was vandaag in ieder geval perfect hardloopweer: half bewolkt, ongeveer 13 graden en het waaide nauwelijks. Dat zat alvast goed. 

Start – 5 kilometer

De start vond plaats op de Stadionweg en vanaf daar ging de route in oostelijke richting. Vlak na de start was het behoorlijk dringen, want het parcours was hier en daar vrij smal en er waren obstakels zoals vluchtheuvels. Mensen liepen ook vaak in groepjes bij elkaar en veel deden dat over (bijna) de volle breedte van het parcours en in een veel lager tempo dan dat ik wilde lopen. Het was wel een uitdaging om die mensen te passeren en soms ook aardig frustrerend. Normaal gesproken geldt tijdens het lopen bij een groot evenement hetzelfde principe als op de weg, namelijk zoveel mogelijk rechts lopen en links inhalen. Hier hadden veel mensen daar blijkbaar totaal geen boodschap aan. Als ik deze tocht in de toekomst weer eens ga doen, ga ik wel zorgen dat ik verder vooraan in het startvak sta. Na 1,5 à 2 kilometer dringen begonnen er gelukkig wel wat meer gaten te vallen in de loopmenigte, waardoor er wel weer wat meer ruimte ontstond op de baan om mij heen.

Bij de Apollolaan aangekomen ging de route rechtsaf en daarna verder de Churchill-Laan op. Die volgden we tot de Rijnstraat, waar het weer rechtsaf ging. Voordat de Rijnstraat overgaat in de A2, ging het parcours via de afrit naar beneden, onder het viaduct door. Hier liepen we in zuidelijke richting over een wat saaie rechte weg door een industrieterrein. Gelukkig was hier vlakbij wel het 5 kilometerpunt en de eerste verzorgingspost waar water en Isostar werd uitgedeeld. Met een tussentijd van 0:31:14 en een tempo van 6:15 minuten per kilometer ging alles goed op schema.

5 kilometer – 10 kilometer

Na onder de A10 door gelopen te zijn ging het parcours linksaf de Van der Madeweg op. Dit was nog steeds een vrij saai stuk van de route over een industrieterrein en er stond hier ook weinig publiek langs de route. Dat veranderde ineens bij het metrostation, waar zich wel weer een aardige menigte had verzameld om de lopers aan te moedigen. Het gemak dient kennelijk toch de mens. Gelukkig kwamen we hier ook weer een beetje in de bewoonde wereld, want we liepen nu door Duivendrecht. 

Hier bleek dat voor sommige mensen het dagelijkse leven ook gewoon door loopt tijdens het hardlopen. Ik haalde een vrouw in die met haar telefoon aan haar oor al rennend liep te bellen en zo te zien had ze nog ruzie ook. 

Kort hierna ging het parcours linksaf over een parallelweg van de Gooiseweg, richting Watergraafsmeer en hier vlak voor passeerde de route het 10 kilometer punt. Mijn tussentijd hier was 01:03:32 bij een tempo van 6:28 minuten per kilometer. Naar verhouding had ik de tweede vijf kilometer dus iets langzamer gelopen, maar daar staat tegenover dat er ook een aantal verzorgingsposten langs de route stonden waar ik water had gedronken. 

10 kilometer – 15 kilometer

De route vervolgde zijn weg door Watergraafsmeer, om uiteindelijk via de Molukkenstraat de Indische Buurt in te gaan. Hier kwam langs de baan eindelijk weer wat leven in de brouwerij, doordat er nu wel veel mensen stonden te kijken en te juichen.

Hier ging het alleen ook bijna helemaal mis bij mij. Het parcours was hier vrij smal, doordat maar één van de twee weghelften was afgezet en er waren hier ineens veel mensen om mij heen die langzamer liepen dan ik. En wederom liet niemand ruimte om te passeren. Terwijl ik links de loper voor mij probeerde in te halen, bleef ik met mijn linkervoet achter een uitstekende poot van het hek langs de kant hangen. Gelukkig kon ik mezelf wel opvangen met mijn rechtervoet, maar het had weinig gescheeld of mijn tweede halve marathon was na 13 kilometer in een tranendal bij de EHBO geëindigd. Ondanks dat ik wel aardig geschrokken was, liet ik dit voorval toch maar snel van mij afglijden en kon ik gewoon verder lopen.

Het parcours ging uiteindelijk linksaf de Zeeburgerdijk op en vanaf hier gingen we alweer terug in de richting van het Olympisch Stadion! Ter hoogte van Hotel Arena passeerden we dan het 15 kilometer-punt. Mijn tussentijd was hier 01:34:08 bij een tempo van 6:07 minuten per kilometer. Ik ging dus weer iets sneller!

15 kilometer – finish

Bij de CPC Loop was het dit laatste stuk waar bij mij de koek op was. Vandaag bleek ik echter fit genoeg om gewoon door te blijven rennen, met nog maar 6 kilometer voor de boeg. Ik zat zelfs nog prima in mijn ritme. Na een tijdje stak de route de brug over de Amstel over en liepen we over de Stadhouderskade. Deze bleven we volgen tot de ingang van het Vondelpark en hier gingen we linksaf het park in.

Inmiddels was er wel heel veel publiek op de been en dat werkte erg motiverend. Met nog slechts drie kilometer voor de boeg zat de stemming er dus nog steeds goed in daar in het Vondelpark.

Het parcours verliet het Vondelpark weer helemaal aan de andere kant bij de Amstelveenseweg. Deze volgden we in zuidelijke richting en uiteindelijk draaiden we dan via de hoofdingang het Olympisch Stadion in en na een half rondje door het Stadion was daar de finish! Mijn eindtijd was 02:11:50, ruim tien minuten sneller dan bij mijn vorige keer in Den Haag! Hier ben ik echt superblij mee en ik heb in ieder geval mijn eigen verwachtingen dik overtroffen al zeg ik het zelf.

Photo by aquachara on Unsplash.