Everest Basecamp Blog: mijn inner critic trok het even niet

Geschatte leestijd: 1 minuten

Zondagochtend 4 november, 9.20u. Een klein gesprekje met mijn inner critic. Die was het even niet eens met de gang van zaken.

• ‘Oei, van Dijk.’
• ‘Ja.’
• ‘Wat zouden wij gaan doen vanochtend, van Dijk?’
• ‘Hardlopen in de duinen om te trainen voor de Zevenheuvelenloop die over twee weken al is.’
• ‘En waarom wilden wij dat ook alweer, van Dijk?’
• ‘Omdat ik uiteindelijk van al mijn overgewicht af wil.’
• ‘En hoeveel kilo vet moet daar nog voor verdwijnen, van Dijk?’
• ‘Twaalf.’
• ‘En waar was dat ook alweer goed voor, van Dijk?’
• ‘Zodat ik weer beter in mijn vel kom te zitten.’
• ‘En wat hebben wij vannacht dan gedaan, van Dijk?’
• ‘Bier gedronken.’
• ‘En hoe laat waren wij vannacht dan thuis, van Dijk?’
• ‘Half drie.’
• ‘En hebben wij dan een leuke avond gehad, van Dijk?’
• ‘Jawel.’
• ‘En gaan wij nu dan ook een leuke ochtend hebben, van Dijk?’
• ‘Nee.’
• ‘Want waar hebben wij nu dan last van, van Dijk?’
• ‘Een kater.’
• ‘En waar is dat is geen excuus voor, van Dijk?’
• ‘Om zo dat trainingsrondje van 11 kilometer over los zand hardlopen in de duinen te skippen.’
• ‘En hoe gaat dat trainingsrondje voelen dankzij onze over ons zelf afgeroepen kater, van Dijk?’
• ‘Hels.’
• ‘En onder wat voor groepsdruk van de vrienden met wie wij waren stonden wij dan dat wij al dat bier moesten drinken en tot zo laat moesten blijven, van Dijk?’
• ‘Onder geen enkele.’
• ‘Dus waarvan zijn wij nu precies het slachtoffer, van Dijk?’
• ‘Nergens van.’
• ‘Dus wat gaan wij zo doen, van Dijk?’
• ‘Met mijn brakke hoofd 11 kilometer over los zand hardlopen in duinen, omdat ik nou eenmaal graag van al mijn overgewicht af wil’. 
• ‘In de benen dan en je bed uit dan! Rise and shine, van Dijk!
• ‘Ja.’

Uiteindelijk liep van Dijk een rondje van 11,62km door de duinen, grotendeels over onverharde paadjes. Met een tijd van 1:11.54 bij een tempo van 6:11 minuten per kilometer was het nog best een brak maar strak rondje. Daarna onder de douche was de kater in ieder geval gevoelsmatig met de staart tussen de beentjes verdwenen en draaide ik snoeihard Bitter Sweet Symphony van The Verve op mijn bluetooth boxje, wat geweldig door de tegels heen en weer galmde. Hieronder kun je nog even meegenieten. Van het nummer dan.