Mont Blanc Blog – Ja, je kan de berg op, maar liever ben je eerlijk naar jezelf.

Geschatte leestijd: 4 minuten

Alweer een klein half jaar geleden heb ik voor mezelf een manifest geschreven. Een heus Mont Blanc Manifest welteverstaan. In dat manifest had ik voor mezelf de ambitie vastgelegd om in juli 2020 op de top van de Mont Blanc te staan. Inmiddels zijn we een klein half jaar verder sinds ik dit manifest voor mezelf op heb gesteld, dus is het tijd om de balans op te maken.

Laat ik de knuppel maar meteen in het hoenderhok smijten: ik ga niet in juli 2020 naar de top van de Mont Blanc. Wat?! Waarom niet?

In augustus van dit jaar ben ik naar Zwitserland geweest voor een eerste ervaring met alpinisme. Op de laatste dag van deze reis hadden we het tijdens de wandeling terug naar het dorp in de groep over wat iedereen verder nog met alpinisme wilde doen, na het afronden van de cursus. Ik had toen mijn ambitie uitgesproken om in juli 2020 de Mont Blanc te gaan beklimmen.

Later die dag gaf ik de gids met mijn auto een lift naar het volgende dorpje in het dal, waar hij zijn auto had geparkeerd en tijdens dat autoritje kwam hij nog terug op mijn plan. Hij raadde het me af.

Daar had hij twee redenen voor en die hadden beide te maken met de timing van mijn onderneming. Ten eerste zijn de maanden juli en augustus de drukste maanden van het jaar op de Mont Blanc. Als je echt een mooie bergsportervaring wil, en daar zou zo’n onderneming toch in eerste instantie om moeten draaien, kun je beter eind september gaan was zijn advies. Dan is de grote mensenmassa alweer verdwenen en kun je veel meer genieten van de ervaring. Ten tweede, vond hij, ging het lopen op sneeuwhellingen zonder stijgijzers mij nog niet zo denderend af, dus hij raadde me aan hier eerst nog eens mee te oefenen. Gezien hoe aarzelend ik dit nog deed, kon ik het moeilijk met hem oneens zijn. De belangrijkste reden voor dit advies was dat je voor een deel van de route op de Mont Blanc aan een fixed rope zou lopen. Dat betekent dat je langzamere mensen voor je niet zomaar kunt inhalen en dat je ook niet kunt ingehaald worden door snellere klimmers. Dat zou mij een opgejaagd gevoel kunnen geven door snellere klimmers achter me, die op hun beurt weer gefrustreerd raken door mijn trage tempo. Dat zou erg zonde zijn van een bergsportervaring waar ik een paar duizend euro voor neerleg en een jaar voor heb getraind. Daarom vond hij het belangrijk dat ik eerst met meer vertrouwen op sneeuwhellingen zou leren lopen. Hij vond me wel fit en sterk genoeg en de juiste mindset hebben om op een dag de Mont Blanc te beklimmen, ik moest me alleen wel eerlijk naar mezelf afvragen of de timing die ik nu voor ogen had voor mij wel de juiste was. De Mont Blanc loopt immers niet weg en er zijn in totaal 82 4000’ers in de Alpen waar ook minder drukke bergen tussen zitten die geschikt zijn om op te oefenen en om mooie tochten op te maken.

Fast forward naar half oktober. Ik was toen naar een informatie-avond over de Mont Blanc bij een reisbureau dat expedities voor beginnende alpinisten naar deze berg aanbiedt. Niet geheel toevallig hetzelfde reisbureau als waarmee ik ook in augustus op pad was geweest. Op deze avond vertelde de eigenaar van deze organisatie, die zelf ook gecertificeerd alpengids is, over hun aanbod van Mont Blanc expedities. Na afloop van de presentatie greep ik mijn kans om hem even aan te spreken, zodat ik hem even kort mijn ervaring in Zwitserland en de feedback die ik van de gids had gekregen kon voorleggen. Ik was namelijk erg benieuwd naar zijn mening. Ik heb geprobeerd hem het verhaal zo kort maar zo exact mogelijk zoals het gegaan was daar te vertellen. Daarop gaf hij me hetzelfde advies als de gids in Zwitserland. Je bent sterk en fit genoeg voor de Mont Blanc, maar kijk nog eens kritisch naar jezelf en je timing.

Daarom ga ik dus niet naar de Mont Blanc in juli 2020. Betekent dit dat ik de Mont Blanc als doel dan helemaal laat varen? Nee zeker niet, maar zoals aangeraden door twee experts, heb ik mijn timing aangepast. Het doel is nu om in september 2021 de witte berg op te gaan.

Wat ga ik dan in de tussentijd doen? Ik ga komende zomer wel naar het Mont Blanc Massief, maar ik ga daar wederom een basiscursus alpinisme volgen. Alleen deze cursus is technischer en meer gericht op klimmen dan die in Zwitserland. En ondanks dat het een basiscursus is, maak je ook met deze cursus een aantal hele mooie tochten door de bergen, met als hoogtepunt de beklimming van de Gran Paradiso in Italië. Die staat dus bij deze voor de zomer van 2020 op de rol, evenals een beklimming van de Grossglockner in Oostenrijk. Ook bij deze berg is een programma beschikbaar waarin je eerst allerlei alpinisten-skills traint en dan uiteindelijk de hoogste berg van Oostenrijk beklimt. En als klapper op de vuurpijl kun je die ook nog boeken in combinatie met de Zugspitze, de hoogste berg van Duitsland. Deze drie reizen bieden mij denk ik ruim gelegenheid om met meer vertrouwen op sneeuwhellingen te leren lopen en met eventuele andere uitdagingen die het hooggebergte kan bieden te leren omgaan, voordat ik de Mont Blanc op ga.

Zoals gezegd, ik ga zeker die berg op, alleen heb ik mijn timing heroverwogen.

Verder had ik in mijn manifest een aantal doelen geformuleerd om mij te helpen de berg op te komen, op onder andere het gebied van fitheid en mindset. Hoe het daarmee gaat, lees je in mijn volgende post! Stay tuned.